30 kwietnia zakończyło się święto Pesach.

Nie jest powszechną wiedzą, że Istnieje (a raczej: istniał) tak zwany „Drugi Pesach” czyli Pesach Szeni, opisany w czwartej księdze Tory (Bemidbar, rozdział 9).

Bóg przekazał Moszemu, że dokładnie w jeden miesiąc po czternastym dniu miesiąca nisan (gdy po południu składane było oddanie z jagnięcia), ci ludzie, którzy – z przyczyny nieczystości rytualnej lub nieobecności tego dnia w Jerozolimie – nie mogli uczestniczyć w składaniu ofiary – powinni dokonać tego czternastego dnia miesiąca ijar.

Czytamy w Torze: „Każdy człowiek, który stał się skażony poprzez zetknięcie z martwym człowiekiem albo przebywa daleko – tak spośród was, jak i w przyszłych pokoleniach – złoży oddanie pesach dla Boga [w późniejszym czasie]. Złożą to w drugim miesiącu [ijar], czternastego dnia po południu. Będą je jedli z macą i gorzkimi ziołami.” (Bemidbar 9:10-11).

W całej Biblii Hebrajskiej jest odnotowany tylko jeden przypadek obchodzenia Pesach Szeni – w Diwre Hajamim Bet – (Księgach Kronik II, rozdział 30).

Od czasu zburzenia Świątyni (70 rok n.e.), Pesach Szeni nie może być obchodzony, ponieważ:

• nie składa się już oddania z jagnięcia w dniu 14 nisan
• przy obchodzeniu święta nie jest wymagana rytualna czystość
• Pesach obchodzi się nie tylko w Jerozolimie, ale wszędzie, gdzie są Żydzi

Pozostało tylko kilka nieznacznych śladów tego święta. Na przykład w pewnych społecznościach żydowskich istnieje zwyczaj spożywania macy w ten dzień, czyli 14 ijar. Niektórzy Żydzi ortodoksyjni podczas święta Pesach odkładają trzy kawałki macy, aby zjeść je miesiąc później i symbolicznie nawiązać tym do Pesach Szeni.