Potrzeba wiele, żeby stworzyć cywilizację. I chociaż niszczenie cywilizacji jest znacznie łatwiejsze, zajmuje również sporo wysiłku.

Jednak teraz mamy cztery korzenie zła, które to zniszczenie gwarantują.

Nr 1: Uczucie skrzywdzenia.

Na pierwszym miejscu znajduje się poczucie, że jest się ofiarą. Im więcej osób uważa się za ofiary – jako jednostki lub jako grupa – tym większe jest prawdopodobieństwo popełnienia zła. Ludzie, którzy uważają się za ofiary, czują, że po prześladowaniu nie są już związani zwyczajnymi normami moralnymi – zwłaszcza normami ich rzekomych lub prawdziwych ciemiężców.

Wszyscy wiedzą, że to prawda. Jednak niewielu chce spojrzeć tej prawdzie w oczy. Na przykład każdy rodzic wie, że dziecko, które myśli o sobie jako o wieczystej ofierze, najprawdopodobniej sprawi kłopoty i zabrnie w kłopoty. A kryminolodzy informują, że prawie każdy morderca w więzieniu uważa się za ofiarę.

W skali społecznej to samo jest prawdą i – będąc na tak dużą skalę – powoduje, że niebezpieczeństwo narodzin prawdziwego zła staje się proporcjonalnie większe. Jednym z najbardziej oczywistych przykładów są Niemcy po I wojnie światowej. Większość Niemców uważała się za ofiary traktatu wersalskiego; „noża” wbitego „w plecy” niemieckiego rządu; Brytyjczyków, Amerykanów, Francuzów; no i, oczywiście, Żydów. To poczucie bycia ofiarą było jednym z najważniejszych czynników popularności nazistów, którzy obiecali przywrócić Niemcom godność.

To, że miliony czarnych Amerykanów uważają się za ofiary – prawdopodobnie dziś bardziej niż kiedykolwiek w ciągu ostatnich 50 lat – może doprowadzić do katastrofy. Ogólnie – dla Ameryki; dla czarnych – w szczególności. Bo nie tylko, że ofiary na ogół nie mają skrupułów, atakując innych, ale też idą przez życie pełne gniewu i nieszczęśliwe.

Nr 2: Demonizacja.

Drugim z czterech składników tego niszczącego cywilizację naparu czarownic jest demonizacja – demonizacja grupy jako z natury złej.

Odbywa się to teraz wobec białych w Ameryce. Wszyscy – znowu, wszyscy – biali są uznani za rasistów. Jedyna różnica dostrzegana wewnątrz tej grupy polega na tym, że jedni się do tego przyznają, a inni temu zaprzeczają. Pogląd, że biali są źli z natury, od dawna kojarzy się z Louisem Farrakhanem. Ale najwyraźniej pogląd ten powędrował ze stosunkowo niewielkiej grupy jego zwolenników do wielu czarnych. Nawet tych, którzy mogliby uznać Farrakhana za oszołoma. Były prezydent Barack Obama, który nie był wyznawcą Farrakhana, opisał Amerykę jako posiadającą rasizm w jej DNA. Jest to tak bliskie naturalnemu i nieodwracalnemu złu, jak to tylko możliwe – nie można przecież zmienić swojego DNA.

W tym sensie, nie tylko biali są demonizowani, ale także Ameryka. W przeciwieństwie do tradycyjnych liberałów, lewica uważa Amerykę za moralne szambo – nie tylko rasistowskie, ale, jak pisze „New York Times”, ustanowione, aby nim być. „New York Times” stworzył historię Ameryki, która deklaruje swoje powstanie nie w 1776 r., ale w 1619 r., gdy przybyli pierwsi czarni niewolnicy. Rewolucja amerykańska walczyła, zgodnie z tą złośliwą narracją, nie tylko, aby uzyskać amerykańską niepodległość, ale w celu zachowania niewolnictwa – działalności, w którą Brytyjczycy by ingerowali. Ta „historia” będzie teraz nauczana w tysiącach amerykańskich szkół.

Samo połączenie ofiar i demonizacji jest już wystarczająco niebezpieczne. Ale wciąż jeszcze dwóch jeźdźców galopuje w kierunku zbliżającej się Apokalipsy.

Nr 3: Cel, w który można wierzyć.

Większość Amerykanów w całej historii Ameryki znajdowała cel w byciu Amerykaninem i religijności – zwykle chrześcijańskiej. Od II wojny światowej żyjemy w epoce post-chrześcijańskiej i post-nacjonalistycznej. Do niedawna Amerykanie uważali, że wyrażenie „dla Boga i kraju” ma głębokie znaczenie; ten termin dzisiaj, na lewicy, jest uznawany za prowokatorski i wstrętny.

Jednak ludzie potrzebują czegoś, w co mogliby wierzyć. Zaspokojenie głodu sensu jest największą potrzebą ludzką po zaspokajaniu głodu jedzenia. Lewicowość, ze wszystkimi swoimi pochodnymi – feminizmem, ekologią, Black Lives Matter, antifą – wypełniła tę próżnię. W Europie komunizm, faszyzm i nazizm wypełniły dziurę pozostawioną przez upadek nacjonalizmu i chrześcijaństwa. Tutaj funkcję tę spełnia lewicowość i jej odgałęzienia.

Nr 4: Kłamstwa.

Czwarty i najważniejszy składnik niezbędny do zła to kłamstwa. Kłamstwa są źródłem zła. Jak na ironię, niewolnictwo stało się możliwe tylko dzięki kłamstwu, że czerń jest gorsza od bieli. Nazizm był możliwy dzięki kłamstwu, że Żydzi nie byli w pełni ludźmi. Także komunizm został zbudowany na kłamstwach. Lenin, ojciec sowieckiego komunizmu, nazwał sowiecką, komunistyczną gazetę „Prawdą”, ponieważ prawda była tym, co nazywała „prawdą” partia komunistyczna.

„New York Times”, CNN i reszta głównych „mediów informacyjnych” stają się naszą wersją „Prawdy”.

Obiektywna prawda nie istnieje po lewej stronie. Uniwersytety już uznały „obiektywną prawdę” za wyraz „białego przywileju”. Zobaczcie, co dzieje się na przykład z uczniem, który mówi na zajęciach, że „mężczyźni nie mogą rodzić”.

Publiczne poniżanie, wymagane od każdego, kto ma inne zdanie niż lewica (tak jak to zrobił Drew Brees, rozgrywający z New Orleans Saints, gdy powiedział, że odmowa wstawania podczas hymnu narodowego bezcześci flagę i tych, którzy za nią polegli), zdarza się prawie codziennie. Jedyną różnicą między tym, co się teraz dzieje, a tym, co przeszli dysydenci podczas rewolucji kulturalnej Mao, to fakt, że poniżanie się jest – jak dotąd – dobrowolne.

W ubiegłym tygodniu, Żydowi piszącemu te słowa, napis na sklepie w Santa Monica („biznes należący do czarnego”) – umieszczony, aby uniknąć ograbienia – przywołał mrożące krew w żyłach wspomnienia.

Oto jak źle dzieje się dzisiaj w Ameryce.

Dennis Prager

9 czerwca 2020.

Na tytułem: fragment drzeworytu Albrechta Dürera „Czterej jeźdźcy Apokalipsy”