Opiniotwórczy publicysta i autor apeluje – przede wszystkim – do rabinów, księży i pastorów, aby zwracali się do OPINII PUBLICZNEJ i WŁADZ, których obowiązkiem jest strzeżenia prawa, a czego obecnie – ze strachu – nie robią

…….

Jeśli jesteś Żydem lub chrześcijaninem w Ameryce, powaga twojego judaizmu lub chrześcijaństwa jest obecnie sprawdzana.

Często spoglądamy w przeszłość i zastanawiamy się, jak ludzie religijni, zwłaszcza przywódcy religijni – a szczególnie duchowieństwo – mogli ponieść klęskę w czasach kryzysu moralnego. Fakt, że nie sprawdza się większość rabinów, księży i ​​pastorów w dzisiejszych czasach – gdy ryzyko dla bezpieczeństwa osobistego jest o wiele mniejsze niż było w krajach komunistycznych i faszystowskich – powinno dać odpowiedź: religia nie ma wcale tak wielkiego wpływu na większość religijnych ludzi. W normalnych czasach zapewnia ona dwa podstawowe elementy szczęśliwego i spełnionego życia – społeczność i znaczenie – ale gdy zostaje poddana próbie, często zawodzi jak parasol, który nie otwiera się, gdy zaczyna padać.

Ameryka jest właśnie zawłaszczana przez brutalny motłoch; ma miejsce ogromna liczba przypadków zniszczeń i kradzieży (przy prawie całkowitym braku interwencji policji i apatii naszych przywódców politycznych). Dlaczego duchowni nie wygłaszają piorunujących kazań na temat przykazania „Nie będziesz kraść”? Czy przy tym przykazaniu pojawił się nagle jakiś dopisek, że teraz wolno?

Centralna część dużego amerykańskiego miasta [Seattle] została zajęta i jest okupowana przez ludzi, którzy nienawidzą Ameryki i jej wartości, w tym wartości judeochrześcijańskich. Słyszałeś jakiegokolwiek duchownego (oprócz ewangelicznych chrześcijan) wypowiadającego się przeciwko nim?

Jak dotąd najbardziej złowieszcze, po raz pierwszy w historii Ameryki, jest to, że wolność słowa – matka wszystkich swobód – jest szeroko tłumiona nie przez rząd, ale przez prasę, uniwersytety, szkoły średnie, szkoły podstawowe, wszystkie gigantyczne media internetowe, Hollywood i praktycznie każdy większy biznes w Ameryce.

Chrześcijanie i Żydzi umieszczają pokutę w centrum swoich teologii, ale teraz okazuje się, że nie ma miejsca na pokutę,nawet jeśli zrobiłeś lub powiedziałeś choć jeden raz coś niewłaściwego – naprawdę lub rzekomo – i nawet jeżeli było to 20 lub więcej lat temu. A jednak w tej kwestii otrzymujemy od amerykańskich przywódców religijnych tylko… ciszę.

Wolny, najmniej rasistowski, zapewniający największe możliwości kraj w historii – „ostatnia najlepsza nadzieja na ziemi”, jak to ujął Abraham Lincoln, jest oczerniany jako „systemowo rasistowski”; wszyscy biali ludzie zostali uznani za „rasistów”; pomniki największych Amerykanów, w tym George’a Washingtona, a nawet Abrahama Lincolna, są przewracane lub niszczone. A wszystko, co dostajemy od większości amerykańskich przywódców religijnych, to albo zgoda, albo cisza.

To prowadzi mnie – człowieka religijnego – do zadania pytania antyreligijnego: „jaki jest więc pożytek z religii?”

Weźmy twierdzenie [głoszone obecnie], że bycie „ślepym na kolory” jest rasistowskie.

Jeśli jesteś religijnym Żydem lub chrześcijaninem – a tym bardziej rabinem, księdzem lub pastorem – czy wierzysz w to twierdzenie? Czy raczej wierzysz, że ideałem ludzkości jest bycie „ślepym na kolory”? Czy wierzysz, że ideałem jest widzieć każdą osobę przede wszystkim jako członka rasy? Czy tego nauczyłeś się podczas seminarium? Czy tego nauczasz z ambony przez całe swoje życie?

Wątpię. Zakładam, że jeszcze w zeszłym roku roku lub nawet sześć miesięcy temu wierzyłeś i głosiłeś niezmiennie, że według słów Martina Luthera Kinga Jr. ludzie powinni oceniać innych „nie na podstawie koloru skóry, ale wyłącznie zawartości ich charakteru„.

Czyż nie jest twierdzeniem fundamentalnym w religiach opartych na Biblii, że wszyscy jesteśmy stworzeni na obraz Boga, a ​​Bóg nie ma rasy? I że Adam i Ewa, od których wszyscy pochodzimy, także byli „poza” rasą? Jeśli jesteś chrześcijaninem, czy nie postrzegasz chrześcijan z innych ras przede wszystkim jako chrześcijan, a dopiero później jako członków ich rasy? Jeśli jesteś Żydem, czy postrzegasz Żydów innych ras jak kogoś innego niż inni Żydzi? Czy tak postrzega ich Bóg?

Skąd więc ta cisza? Dlaczego wszyscy rabini, księża i pastorzy nie mówią swoim zborom i nie mówią Ameryce – w tweetach, na Facebooku, w listach do redakcji, w telewizji i radiu, w opiniach – że istnieje jedna rasa, rasa ludzka, i że jedynym antidotum na rasizm jest zaprzeczenie, że rasa determinuje naszą wartość, a nie potwierdzanie jej znaczenia?

Czy ideologia, która potwierdza znaczenie rasy, ma szlachetny rodowód? Czy kiedykolwiek doprowadziła do czegoś dobrego? Czy nie za tym właśnie opowiadali się naziści i Ku Klux Klan?

Jak więc wyjaśnić tę obecną, tragiczną porażkę religijnych Żydów i chrześcijan – i ich duchowieństwa – przejawiająca się brakiem wystąpień przeciwko grabieży (czyli kradzieży) a za wolnością, Ameryką, cywilizacją Zachodu i za nieocenianiem ludzi po kolorze ich skóry?

Odpowiedź na to pytanie dotyka sedna tego, co znaczy być religijnym. W centrum naszych dwóch religii znajduje się pojęcie lęku przed Bogiem: „Bójcie się Boga i przestrzegajcie jego przykazań, bo to jest cały obowiązek człowieka” (Kohelet 12:13). Jednak teraz widać, że większość Żydów i chrześcijan boi się lewicy, lęka się „New York Timesa”, boją się, że zostaną odrzuceni przez „przyjaciół” na Facebooku i mobbowani na Twitterze. Boją się tego bardziej niż boją się Boga.

Do tego sprowadza się obecny moment. Żydzi i chrześcijanie, którzy nie zdadzą tego egzaminu, nie tylko utracą wolność, stracą wielką amerykańską nadzieję dla ludzkości i utracą Zachód; oni także stracą swoje dusze.

Dennis Prager

23.06.2020.