Czasami warto przypomnieć podstawy. Szczególnie tym, którzy stoją po stronie palestyńskich terrorystów.

18 sierpnia 1988 roku została uchwalona Konwencja Islamskiego Ruchu Oporu (Hamasu). Konwencja jest ogólnym manifestem, składającym się z 36 oddzielnych artykułów, które określają cele i sposoby działania organizacji.
Już na samym wstępie Hamas jasno określa swój najważniejszy cel, którym jest zniszczenie państwa Izrael.

„Izrael będzie istniał dopóty, dopóki Islam nie zlikwiduje go, tak jak uczynił to z innymi przedtem”. (wstęp)

Najważniejszym celem Hamasu jest „podniesienie sztandaru Boga w każdym miejscu Palestyny”, co zawiera w sobie eliminację państwa Izrael i jakiegokolwiek innego państwa świeckiego, które mogłoby tutaj powstać. Jedynym możliwym do zaakceptowania przez Hamas państwem jest islamska republika Palestyna.

„Islamski ruch oporu jest wyróżniającym się ruchem palestyńskim, którego podstawowym założeniem jest wiara w Allaha i życie zgodnie z zasadami Islamu.
Jego usilnym staraniem jest rozpowszechnienie wielkości Allaha na każdym centymetrze Palestyny”. (art. 6)

Kolejne artykuły Konwencji identyfikują Hamas jako Muzułmańskie Bractwo w Palestynie.

Jego członkami są ci muzułmanie, którzy „boją się Boga i podnoszą sztandar Dżihadu w obliczu ciemiężców”. Osobistym obowiązkiem każdego muzułmanina jest sprzeciwianie się i walka z wrogiem. Równocześnie Hamas wprowadza rewolucyjne idee, które zrównują w walce wszystkich obywateli państwa, wliczając w to robotników, naukowców i studentów.

„Ziemia palestyńska jest świętą posesją islamską poświęconą przyszłym pokoleniom, aż do dnia sądu ostatecznego. Nikt nie może wyrzec się nawet kawałka tej ziemi, czy też opuścić choćby jej skrawek”. (art. 11)

„Palestyna jest krajem islamskim… Od czasu, gdy stanowi to problem, wyzwolenie Palestyny jest indywidualnym obowiązkiem każdego muzułmanina, kiedykolwiek miałoby to nastąpić”. (art. 13)

„W dniu, kiedy wróg przywłaszczy sobie choćby kawałek ziemi muzułmańskiej, Dżihad stanie się indywidualnym obowiązkiem każdego muzułmanina. W przypadku uzurpacji żydowskiej, obowiązkiem jest wznieść wojenny sztandar Dżihadu”. (art. 15)

„Wszyscy bojownicy połączą się i staną w szeregi, masy całego świata islamskiego pójdą naprzód, wypełniając swój obowiązek i nawołując głośno: ‚Powitajcie Dżihad!’
Ten okrzyk dosięgnie niebios i będzie rozbrzmiewał, aż nadejdzie wyzwolenie, najeźdźcy zostaną pokonani i nadejdzie zwycięstwo Allaha”. (art. 33)

Hamas odrzuca wynegocjowane porozumienia pokojowe, stwierdzając, że „nie ma żadnego rozwiązania dla kwestii palestyńskiej jak tylko Dżihad”.

„(Pokojowe) inicjatywy, tzw. rozwiązania pokojowe i konferencje międzynarodowe są sprzeczne z zasadami Islamskiego Ruchu Oporu…
Konferencje te nie są niczym więcej, jak środkiem do wyznaczenia niewiernych na rozjemców na ziemiach islamskich…
Nie ma innego rozwiązania problemu palestyńskiego poza świętą wojną Dżihad. Inicjatywy, propozycje i konferencje pokojowe są jedynie stratą czasu, działaniem na próżno”. (art. 13)

W Konwencji znajdują się wyraźne podżegania antysemickie: „Dzień sądu ostatecznego nie nadejdzie, dopóki muzułmanie nie staną do walki z Żydami i zabiją ich. Żydzi będą chować się za skały i drzewa, a skały i drzewa będą wykrzykiwać: ‚Muzułmanie, jest tutaj Żyd ukrywający się za mną, chodź i zabij go‚.” (art. 7)

Na podstawie:

http://www.izrael.badacz.org/historia/intifada_hamas.html

Pełny tekst Konwencji Islamskiego Ruchu Oporu (Hamasu): https://groups.google.com/g/pl.pregierz/c/o8mAtrYwPi4

Opracował Sławomir Wieczorek