Na czym polega obrzezanie i dlaczego Żydzi się temu poddają?

Obrzezanie polega na chirurgicznym usunięciu napletka. Obrzezaniu poddają się mężczyźni w wielu krajach świata i w wielu kulturach (na przykład Żydzi, muzułmanie, większość Amerykanów – w drugiej połowie XX wieku – wszystkich wyznań i niereligijnych). Obrzezanie związane jest z brit mila, czyli „przymierzem obrzezania”, któremu podlegają chłopcy w religijnych rodzinach żydowskich w ósmym dniu życia. Zostało to nakazane w Torze (Bereszit 17, 10-14) jako „znak przymierza” pomiędzy Bogiem a Awrahamem i synami Awrahama. Awraham sam – jako pierwszy – poddał się obrzezaniu, mając wtedy już dziewięćdziesiąt dziewięć lat.

Odpowiedzią więc na pytanie „dlaczego?” jest właśnie fakt, że obrzezanie po prostu nakazane zostało w Torze.

Natomiast znacznie trudniejsze jest znalezienie racjonalnego powodu tego przykazania. Najpewniejsze jest stwierdzenie, że powodu tego nie znamy i możemy tylko spekulować. Nie jesteśmy pierwsi: interpretatorzy Tory zadawali sobie to pytanie od dawna. Awot derabi Natan 2, 5 stwierdza w swojej mistycznej interpretacji, że Adam był stworzony bez napletka, a popełniony przez niego grzech spowodował, że jego ciało uległo zmianie. Brak napletka symbolizowałby więc bliższy kontakt z Bogiem (taki, jaki był udziałem Adama przed złamaniem zakazu wydanego przez Boga). Awraham był pierwszym człowiekiem od czasów Adama, który był na tyle sprawiedliwy, aby móc znów zbliżyć się do Boga. Dlatego jemu wydane zostało polecenie brit mila.

Inna interpretacja nawiązuje do tego, że Bóg stwarzał świat przez sześć dni, a siódmego odpoczywał, zaś Jego dzieło kontynuuje człowiek, którego zadaniem jest – według judaizmu – „naprawianie i doskonalenie” świata. W ósmym dniu swojego życia człowiek rozpoczyna więc dzieło naprawy świata – zaczynając od samego siebie.

Bardziej współczesna jest interpretacja głosząca, że za obrzezaniem stoi chęć _podporządkowania_ seksualności mężczyzny (która, gdy jest niekontrolowana, staje się niebezpieczna dla innych ludzi i dla niego samego) religijnym, a więc etycznym prawom wydanym przez Boga.

Seksualność mężczyzny, której symbolem jest penis, jest ważną siłą napędową jego działań (judaizm zdawał sobie z tego sprawę parę tysięcy lat przed Zygmuntem Freudem). Bardzo trudno poddaje się kontroli. Umieszczenie na samym symbolu seksualności, w sensie jak najbardziej fizycznym, „znaku przymierza” z Bogiem, ma przypominać wszystkim pokoleniom mężczyzn (i każdemu mężczyźnie indywidualnie), że przykazania i etyka obejmują także tę sferę ludzkiej egzystencji. Sferę, w której instynkt odgrywa podstawową, a więc często nieliczącą się z konsekwencjami rolę.

Ilustracja: „Obrzezanie Izaaka”, Pięcioksiąg Regensburski, ok. 1300)