Kaf Ha-Chaim (siman 268, seif katan 11-12) pisze – w oparciu o pisma Arizala – że neszama jetera – dodatkową duszę, która spowija Żyda w szabat – przyjmuje się podczas piątkowej wieczornej modlitwy w trzech różnych etapach. Pierwszą część dodatkowej duszy określa się jako nefesz i spływa ona na człowieka, gdy w zakończeniu hymnu Lecha Dodi odmawia słowa “Boi, kala” (Przyjdź, oblubienico). Drugi etap – zwany ruach – następuje w momencie odpowiedzi na Barchu na początku modlitwy arwit. Dlatego też wielu ludzi zwraca uwagę, by wówczas stać. Ostatni komponent – jest nim neszama – przyswaja się w czasie odmawiania fragmentu zaczynającego się od słów “Ufros alenu” tuż przed Amidą, stąd całkowite przyswojenie neszama jetera następuje tuż przed przystąpieniem do odmówienia Amidy w piątkowy wieczór.

Kaf Ha-Chaim podkreśla, że przyjęciu każdego z trzech składników neszama jetera musi towarzyszyć odpowiednia intencja w trzech wyżej wspomnianych momentach. Jeśli człowiek nie ma takiej intencji, nie może otrzymać specjalnego aspektu duchowości użyczanego przez neszama jetera. Kaf Ha-Chaim odnotowuje, że ten, kto zapomni przyjąć na siebie część ruach w czasie odpowiedzi na Barchu, powinien mieć w pamięci, że kiedy odmawia Barchu na końcu modlitwy arwit, wówczas przyjmuje na siebie równocześnie dwa komponenty: ruach i neszama. Natomiast nie ma możliwości przyjąć na siebie wymiaru neszama, kiedy mówi się “Ufros alenu”, jeśli nie uczyniło się tego w czasie Barchu na początku modlitwy arwit.

Podsumowanie:

Kiedy odmawia się „Boi kala” w czasie piątkowej modlitwy wieczornej, należy mieć na myśli przyjęcie nefesz – części dodatkowej duszy, która spowija Żyda w szabat. Kiedy odpowiada się Barchu, należy mieć na myśli przyjęcie składnika ruach, a kiedy odmawia się “Ufros alenu” – ostatniego komponentu, którym jest neszama. Jeśli zapomni się przyjąć na siebie składnik ruach w czasie odpowiedzi na Barchu, należy przyjąć na siebie równocześnie dwa składniki: ruach i neszama w czasie końcowego Barchu odmawianego na końcu modlitwy arwit.

Rabbi Eli J. Mansour – „Patah Eliyahu. The Daily Halacha”, s. 320, tłum. Matis Łokietek