Poniższa midraszowa opowieść może nie tylko wyjaśniać kwestię obrzezania, ale także stanowić odpowiedź na pytanie „DLACZEGO ŻYDZI TAK CZĘSTO SĄ ZDOBYWAJĄ NAGRODY NOBLA ZA OSIĄGNIĘCIA W MEDYCYNIE, FIZYCE I CHEMII?”

………………..

W Midraszu Tanchuma (Tazria 5) czytamy, że pewnego dnia Turnus Rufus (rzymski generał) zadał rabiemu Akiwie takie pytanie: „Czyje dzieła są wspanialsze? Boga czy człowieka?„

Rabi Akiwa odpowiedział, że człowieka.

„Nie zgadzam się. Stworzenie nieba i ziemi jest wspanialsze niż cokolwiek, co człowiek może dokonać” – odparł Turnus Rufus.

Rabi Akiwa odrzekł, że niebo i ziemia są poza możliwościami człowieka, jakim stworzył go Bóg, więc argument nie jest wobec człowieka sprawiedliwy.

„Żydzi nie doceniają dzieł Boga, bo jak wyjaśnić inaczej to, że obrzezują swoich synów” – stwierdził Turnus Rufus.

Rabi Akiwa wskazał wówczas na kłosy zboża i na ciastka leżące na tacy: „Te kłosy stworzył Bóg. Te ciastka – człowiek„.

Rzymski generał nie zrozumiał metafory.

„Dlaczego twierdzicie, że Bóg nie stworzył człowieka takim, jakim chciałby, aby ów był? Dla przykładu: dlaczego mówicie, że nakazał wam poddawać się obrzezaniu? Czyż nie mógł po prostu spowodować, aby chłopcy rodzili się od razu obrzezani?” – ponowił swoje pytanie generał.

„A dlaczego pępowina dziecka wychodzi razem z nim z ciała matki i nie oddziela się sama, ale matka musi ją obciąć?” – odpowiedział Akiwa – „Wszystko, co Bóg stworzył, zostało celowo niedokończone, niepełne, niedoskonałe po to, aby ludzki rozum mógł je udoskonalić. Spójrz na te kłosy zboża i ciastka, które są upieczone z jego mąki; spójrz na krzak bawełny – i na piękne stroje sporządzone z bawełnianej tkaniny. Człowiek rodzi się nieobrzezany, ponieważ obowiązkiem człowieka jest zacząć doskonalenie świata od siebie samego.„

…………………………………………….

Sześć dni stwarzał świat Bóg.Siódmego – odpoczywał.

Ósmego dnia przychodzi człowiek i poddaje się obrzezaniu. Od obrzezania zaczyna doskonalić świat. Dosłownie. Fizycznie. Na własnym ciele.

O co chodzi w tej scenie i wymianie zdań rabiemu Akiwie?

Rabi Akiwa stara się przekazać Rzymianinowi jedną z podstawowych idei judaizmu: że naturalny stan, w którym znajduje się świat, nie jest wcale koniecznie stanem najlepszym, a nawet dobrym. Poganin Rufus myśli, że to, co naturalne, jest doskonałe. Rabi Akiwa uważa inaczej. Stan naturalny nie wyraża doskonałości. Łącznie z nim samym – człowiekiem. Rola człowieka – obdarzonego rozumem – nie polega więc na bierności wobec świata, ale na jego poznawaniu, analizowaniu, rozumieniu i twórczym przekształcaniu, doskonaleniu. Zadaniem człowieka jest wzięcie w swoje ręce surowych materiałów, które stworzył Bóg i uformowanie z nich całkiem nowych dzieł: z traw – wyhodowanie zbóż, ze zbóż – uzyskanie ziarna, następnie przekształcenie ziarna w znakomitą mąkę i z niej upieczenie wybornych ciastek. Bóg nie oczekuje od człowieka jedzenia zboża w takim stanie, w jakim wyrasta z ziemi, ale po to dał mu rozum, aby zmieniać stan natury i przekształcać go i stwarzać na nowo – według swoich potrzeb.

Obrzezanie symbolizuje pierwszy krok w ludzkim dziele naprawianiu świata. I odbywa się na ludzkim ciele, aby podkreślić, że doskonalenie świata trzeba zawsze zaczynać od siebie samego.

(opr. PJ)