Najradośniejszym świętem żydowskim jest Purim. Przypada na 14 dzień miesiąca adar. W tym roku (2022) jest to czwartek, 17 marca (święto zaczyna się w środę, 16 marca, po zachodzie słońca).

Zarówno mężczyźni jak i kobiety muszą dwukrotnie wysłuchać w trakcie Purim publicznego odczytania Zwoju Estery (Megilat Ester) – spisanej na pergaminie historii cudownego ocalenia Żydów od zagłady (ok. 450 roku p.n.e.), którą planował Haman – doradca i prawa ręka perskiego króla.

Czytanie odbywa się w synagodze (pierwszy raz – w nocy, drugi raz – rankiem). Zgromadzony tłum reaguje bardzo żywiołowo i głośno za każdym razem, gdy wymienione zostaje imię okrutnego Hamana. Słychać nie tylko krzyki i gniewne pomruki tłumu, ale także specjalne kołatki (gragery)- które hałasują najbardziej. Ponieważ imię Hamana pojawia się w tekście ponad 50 razy, a prawo żydowskie wymaga, aby wszyscy usłyszeli każde słowo Zwoju Estery – osoba recytująca tekst musi wyczekać za każdym razem, aż hałas ucichnie i czytanie trwa zazwyczaj długo. Dźwięk specjalnych kołatek w synagodze to nie jedyna charakterystyczna oznaka, że Purim jest świętem wyjątkowym – ludzie pojawiają się w przebraniach: kobiety najczęściej jako Estera, mężczyźni – w kostiumach Mordechaja. Po zakończeniu czytania zwoju Estery następuje czas na wypełnienie przykazania zawierającego zachętę od nadużycia alkoholu: w Izraelu można uczynić to nawet dwa razy, ponieważ Księga Estery (9:18-19) nakazuje obchodzenie święta Purim jeden dzień później w miastach otoczonych murami. Dlatego np. w Jerozolimie i w Safed dniem Purim jest 15 dzień adar, a w innych miastach – 14 dzień tego miesiąca. Generalnie w trakcie Purim panuje atmosfera karnawałowa. Odgrywane są sceny oparte na fragmentach historii purimowej (purimszpil), a także komediowe skecze wyśmiewające to, co w niekarnawałowej rzeczywistości związane jest z nastrojem poważnym: szkoła, nauczyciele, rabini, a nawet tradycyjne teksty.

Innym przykazaniem związanym z Purim jest nakaz przesyłania sobie nawzajem prezentów (miszloach manot), na które mają się składać co najmniej dwie porcje różnych przysmaków. Dodatkowym warunkiem jest to, że przysmaki te nie mogą wymagać żadnych dodatkowych zabiegów ze strony obdarowanego; muszą nadawać się do natychmiastowego zjedzenia. Tego dnia trzeba też być wyjątkowo szczodrym wobec wszystkich ubogich, nawet wobec tych, którzy zazwyczaj proszą nas o pieniądze pod pretekstami, jakie w wyraźny sposób są naciągane, a nawet zupełnie zmyślone. Spełnienie tej micwy (matanot lewjonim) wymaga przekazania datków lub prezentów co najmniej dwóm osobom. Obydwa te przykazania trzeba wypełnić w ciągu dnia.

Następnym przykazaniem purimowym jest obowiązek uczestniczenia w dużym, świątecznym posiłku (seuda). Podczas deseru najpopularniejszą potrawą są „kieszenie Hamana” czyli hamantasze – inaczej Oznei Haman czyli „uszy Hamana” – ciastka z nadzieniem makowym, śliwkowym, morelowym itd.

Purim to przede wszystkim karnawał: nic dziwnego, skoro w Księdze Ester (8:16) czytamy: „Dla Żydów nastała światłość i radość, wesele i zaszczyt”.

Objadanie się purimowymi przysmakami poprzedza post. 13 dnia miesiąca adar religijni Żydzi obchodzą Post Estery (Taanit Ester). Został on ustanowiony, by upamiętnić post, któremu poddała się Estera, a także wezwani przez nią Żydzi w tym dniu, gdy zebrali się, aby błagać Boga o wybawienie od zamiarów Hamana, który planował ich zagładę.

Post Estery obejmuje zakaz jedzenia i picia od świtu do nadejścia nocy (pojawienia się gwiazd na niebie), odmawianie modlitw błagalnych (selichot), czytanie Tory i dodawanie Anejnu („Odpowiedz nam”) do błogosławieństwa Szema kolenu w słowach modlitwy Szemone esre podczas minchy.