W tym roku w kalendarzu gregoriańskim od 5 lutego (niedziela, wieczór) do 6 lutego (poniedziałek, także wieczór) trwa 15 dzień miesiąca szwat, który zgodnie z talmudyczną tradycją jest uznawany za Nowy Rok Drzew (ראש השנה לאילנות Rosz Haszana La’Ilanot). Popularne jest nazywanie tego dnia po prostu Tu biSzwat, co oznacza „15 dzień miesiąca szwat”. Tu – wyraża liczbę 15 w hebrajskim.

Tora nakazuje: „Gdy przyjdziecie do ziemi [Jisraela] i będziecie sadzić wszelkie drzewo [rodzące] jadalny [owoc], będzie wam ten owoc wzbroniony – przez trzy lata będzie wam wzbroniony i jedzony nie będzie. A w czwartym roku wszelki jego owoc będzie święty [i jedzony tylko w Jerozolimie], na chwałę Boga. A w piątym roku możecie jeść jego owoc” (Wajikra 19, 23-25).

Ponieważ, aby przestrzegać tego prawa i wiedzieć dokładnie, kiedy trzeba przynieść owoce do Świątyni, a kiedy można je już zjadać samemu, byłoby konieczne zapamiętanie historii rozwoju każdego drzewa osobno, ustalone zostały zbiorowe „urodziny” wszystkich drzew na 15 dzień szwat.

O wieku drzewa nie decyduje czas ich zasadzenia, ale przesądza o nim faza rozwoju, nazywana chanata. Chanata to jest koniec kwitnienia, a dokładniej: moment tuż po kwitnieniu, gdy opadają płatki kwiatów i już widać mikroskopijne zawiązki owoców. Czyli drzewo, które pierwszy czas chanaty ma PRZED 15 dniem szwat, w najbliższy dzień Nowego Roku Drzew ma już rok, a drzewo zasadzone nawet tego samego dnia, co poprzednie, ale kwitnące i tworzące zawiązki owoców PO 15 dniu szwat, będzie miało swoje pierwsze urodziny dopiero w kolejne święto Tu biSzwat, czyli za rok.

Większość drzew w Izraelu (i zbliżonym klimacie) kwitnie wkrótce po Tu biSzwat (po zimowych deszczach), a tylko nieliczne przed tym świętem.

Nie można spożywać owocu, który pochodzi z pierwszych trzech lat od zasadzenia drzewa. Niezależnie, czy to drzewo całkiem małe, czy większe – przesadzone. Takie owoce to ORLA. Nie wolno ich wykorzystywać w żaden sposób: nie wolno wąchać, podarować komukolwiek, karmić nimi zwierząt. Owoce orla trzeba spalić. Jeżeli nie ma możliwości spalenia – trzeba je zakopać. Owoce, które dojrzały w czwartym roku nazywają się NETA REWAI. Uważa się je za przepełnione świętością. Gdy istniała Świątynia, należało przywieźć je do Jerozolimy i tam spożyć.

Po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej praktyczne zastosowanie „urodzin” drzew przestało – częściowo! – funkcjonować i dzień ten przekształcił się w jednodniowe święto o pomniejszym znaczeniu, podczas którego – współcześnie – sadzi się w Izraelu drzewa i w niektórych domach odbywa się uroczysta kolacja sederowa (przypominająca seder podczas święta Pesach), której zasady i przebieg zostały ustalone przez mistyczny nurt judaizmu w XVI wieku.