Wielu despotycznych władców starożytności – torturujących i mordujących ludzi tysiącami – nie mogło znieść „okrutnego, żydowskiego” sposobu obchodzenia się z niemowlętami przez ich żydowskich rodziców.

W Drugiej Księdze Machabejskiej (prawie 2200 lat temu) czytamy, że Przed sądem postawiono dwie kobiety, ponieważ obrzezały swoich synów. Zawiesiwszy im przy piersiach niemowlęta, oprowadzono je po mieście na oczach wszystkich, a później strącono z muru. Analogia do obecnie stale powracających prób wprowadzenia zakazu obrzezania w krajach europejskich jest tu dość oczywista. Nawet sam argument o „barbarzyństwie” obrzezania ma rodowód zdecydowanie grecki – sprzed ponad 2000 lat.

Obrzezania zabraniali między innymi tacy obrońcy żydowskich niemowląt: syryjski satrapa Antioch IV Epifanes, rzymski cesarz Hadrian, Hitler, Stalin.

W roku 2013, zgromadzenie parlamentarne Rady Europy przyjęło rezolucję nr 1952 apelującą do krajów członkowskich UE o przeciwdziałanie «łamaniu prawa dzieci do integralności cielesnej». Jedną z form łamania tego prawa miało być właśnie obrzezanie. Rezolucja powstała w oparciu o raport autorstwa Marlene Rupprecht, działającej w imieniu Komisji Spraw Społecznych, zdrowia i zrównoważonego rozwoju. W tymże raporcie obrzezanie było traktowane na równi z okaleczaniem narządów płciowych kobiet, piercingiem, tatuowaniem oraz chirurgią plastyczną dzieci.

Wszystko to odbywa się – rzecz jasna – zawsze z pozycji moralnej wyższości ‚rdzennych’ Europejczyków nad ich prymitywnymi i sadystycznymi sąsiadami. Z pozycji ludzi, którzy wiedzą, co jest dla tych barbarzyńców lepsze.

W „walce” z obrzezaniem przodują państwa skandynawskie: Norwegia, Dania. Na liście szczególnie aktywnych jest też Islandia. Przed kilkoma laty były próby wprowadzenia zakazu obrzezania w Niemczech.

Niemcy, których dziadkowie mordowali – setkami tysięcy,  z zimną krwią – żydowskie dzieci, byli w roku 2012 już o krok od wprowadzenia zakazu obrzezania, w imię ‚ochrony integralności cielesnej’ żydowskich chłopców, o którą nie potrafią – ich zdaniem – dbać żydowscy rodzice. Jak widać, cywilizacyjna wyższość Niemców nad ‚żydowskimi barbarzyńcami’ znów – po kilkudziesięciu latach – podnosi głowę.

W Polsce, przy znikomej liczbie Żydów, jest to problem marginalny. Ale jest to zarazem problem europejski – czyli temat na pewno zacznie się pojawiać.

Proszę obserwować wtedy pilnie, kto stanie wówczas w pierwszym szeregu występujących odważnie i bezkompromisowo przeciw „żydowskiemu barbarzyństwu”. Czy znajdą się tam ludzie powszechnie znani z wcześniejszej działalności na rzecz praw dzieci, czy też może raczej ludzie znani dobrze ze swoich antyżydowskich fobii i obsesji?

I proszę dobrze wsłuchać się w ton ich wypowiedzi.

Tymczasem obrzezanie, poza tym, że jest zwyczajem religijnym, ma wiele aspektów korzystnych dla zdrowia. Korzyści jest sporo, nie wszystkie są do końca udowodnione i zbadane, ale wiele z nich nie podlega już wątpliwościom:

• Obrzezanie ma znaczny wpływ na zmniejszenie liczby przypadków raka penisa a także raka szyjki macicy u kobiet, które mają obrzezanego partnera lub partnerów [Hay W, Levin M (25 June 2012). Current Diagnosis and Treatment Pediatrics 21/E. McGraw Hill Professional. pp. 18–19. ISBN 978-0-07-177971-5].
• Obrzezanie przeprowadzane w niemowlęctwie praktycznie wyklucza przypadki tego rodzaju nowotworów [Hayashi Y, Kojima Y, Mizuno K, Kohri K (2011). „Prepuce: phimosis, paraphimosis, and circumcision”. Scientific World Journal 11: 289–301] Zachorowalność na raka penisa powiązana jest z przypadkami stulejki (phimosis) i infekcją wirusem brodawczaka ludzkiego (Human Papilloma Virus). Stulejka jest eliminowana przez obrzezanie, możliwość zachorowania na brodawczaka – znacznie redukowana [Larke NL, Thomas SL, Dos Santos Silva I, Weiss HA (August 2011). „Male circumcision and penile cancer: a systematic review and meta-analysis”. Cancer Causes Control 22 (8): 1097–110) oraz Rehmeyer C, CJ (2011). „Male Circumcision and Human Papilloma virus Studies Reviewed by Infection Stage and Virus Type”. J Am Osteopathy Assoc 111 (3 suppl 2): S11–S18. PMID 21415373)].
• Obrzezanie efektywnie zmniejsza niebezpieczeństwo infekcji wirusem HIV. [(Weiss HA, Dickson KE, Agot K, Hankins CA (2010). „Male circumcision for HIV prevention: current research and programmatic issues”. AIDS. 24 Suppl 4: S61–9.)] Badania w Afryce udowadniają zmniejszenie zachorowalności w efekcie obrzezania w przedziale 38-66% w okresie 24 miesięcy.

Istnieją przekonujące wyjaśnienia oparte na biologii człowieka, jak obrzezanie może zmniejszyć prawdopodobieństwo zakażenia HIV. Powierzchniowe warstwy skóry penisa zawierają komórki Langerhansa, które są atakowane przez wirus. Usunięcie napletka zmniejsza liczbę tych komórek. Gdy nieobrzezany penis jest w stanie erekcji, każde, najdrobniejsze nawet uszkodzenie napletka – wchodzące w bezpośredni kontakt ze ścianką pochwy – zapewnia drogę transmisji wirusa. Kiedy penis następnie nie jest już w stanie erekcji, kieszeń pomiędzy napletkiem a penisem stanowi środowisko sprzyjające przetrwaniu wirusów; obrzezanie eliminuje tę kieszeń. [(Siegfried N, Muller M, Deeks JJ, Volmink J (2009). „Male circumcision for prevention of heterosexual acquisition of HIV in men”. In Siegfried, Nandi. Cochrane Database of Systematic Reviews (2): CD003362.)]

• Obrzezanie zmniejsza niebezpieczeństwo infekcji wirusem opryszczki pospolitej, HSV (herpes simplex virus) o 28%,a także kiły i wrzodu wenerycznego [(Weiss HA, Thomas SL, Munabi SK, Hayes RJ (April 2006). „Male circumcision and risk of syphilis, chancroid, and genital herpes: a systematic review and meta-analysis”. Sexually Transmitted Infections 82 (2): 101–9)]

Ostatnia uwaga – do tych, którzy rzeczywiście dbają o dobro dzieci, ale nie zgłębili tematu i porównują obrzezanie chłopców do klitoridektomii, czyli „obrzezania” kobiet. Rzeczywistość bywa skomplikowana – obrzezanie dziewczynek jest torturą i skierowane jest przeciwko nim. Obrzezanie chłopców w ósmym dni życia nie jest żadnym zapamiętywalnym cierpieniem i jest ukierunkowane na ich dobro. Ktokolwiek łączy te dwa „obrzezania” w jeden problem, w jedno zagadnienie – popełnia ogromny błąd świadczący o ignorancji.

Paweł Jędrzejewski