Jej nazwiska wypatruję na liście literackich nowości co roku… Agata Tuszyńska pozostaje wierna biografiom i tematyce żydowskiej. Tym razem uwagę Tuszyńskiej zwrócił Romain Gary – podwójny laureat Nagrody Goncourtów, którą każdy autor może otrzymać raz w życiu. Już tylko to czyni go interesującym. Lubię wnikliwie przyglądać się okładkom książek. Nie muszą być piękne, powinny natomiast… Czytaj dalej Żongler. Romain Gary – Agata Tuszyńska

Trzy kobiety i listy, listy, listy… Zaginione – Bruno* Schulza do Józefiny Szelińskiej i powojenne – tytułowej narzeczonej do znanego schulzologa – Jerzego Ficowskiego; pieczołowicie przechowane przez wierną dziełu męża Elżbietę Ficowską; udostępnione tej, którą uznała za godną zmierzenia się z tematem Juny i Bruna. Tuszyńską inspiruje utracone i obecne. Z pogłosek, faktów i przeczuć… Czytaj dalej Narzeczona Schulza – Agata Tuszyńska

Jeśli w kawiarni, tramwaju, poczekalni u dentysty zobaczycie kogoś z nosem w książce; kogoś, kto na przemian to wzrusza się, to znów śmieje, znak niechybny, że czyta “Jamnikarium”. Zacny tom w twardej oprawie przyciąga oko barwą optymistycznej jesieni – najwspanialszej pory roku na czytanie książek. Pod lampionem miechunki, przy zapiekance z dynią i waniliowej herbacie… Czytaj dalej Jamnikarium – Agata Tuszyńska

Henryk Daszkiewicz, na obczyźnie Dasko, był mężem Agaty Tuszyńskiej i jednym z marcowych emigrantów. Jego żona – wspaniała pisarka – równie skrupulatna w tropieniu życiorysów swoich bohaterów, co kolekcjonowaniu wątków osobistych, wraz z uczestniczkami seminarium w Domu Spotkań z Historią stworzyła jeszcze jedną opowieść o Marcu ‘68.  Tych opowieści nigdy dosyć, o Henryku i… jego… Czytaj dalej Bagaż osobisty. Po Marcu – Agata Tuszyńska

Nie byłoby Kafki bez Maxa Broda, ich wieloletniej przyjaźni, a przede wszystkim zdrady wykonawcy testamentu pisarza. Max zlekceważył zalecenie Franza i nie spalił pozostawionych przezeń rękopisów. W 1939 roku zabrał je ze sobą do Palestyny. Czy Brod dobrze zrobił wydając dzieła Kafki i rozsławiając jego imię w świecie? My współcześni nie mamy co do tego… Czytaj dalej Dzienniki 1914-1923 – Franz Kafka

Wspomnienia Maurice’a Carra to ważny przyczynek do upamiętnienia losów rodziny Singerów, przede wszystkim mniej znanych jej członków, na czele z matką Autora – Hinde Ester Kreitman. To bodaj najciekawsza psychologicznie reprezentantka klanu pisarzy. Uchodząca za bezpłodną Batszewa rodzi w końcu dziecko – córkę, którą odrzuca. Dziewczynka do trzeciego roku życia wychowuje się w jednoizbowym domu… Czytaj dalej Singerowie: kolejne wygnanie – Maurice Carr

Tomasz Zyśko bierze na literacki warsztat zdjęcie-ikonę Holokaustu. Rozpoznawalne, poruszające, zrobione w warszawskim getcie. Stanowi jedną z ilustracji tzw. Raportu Stroopa, butnie zapewniającego Himmlera: “Żydowska dzielnica mieszkaniowa w Warszawie już nie istnieje!” Największe emocje budzi przerażony chłopiec z podniesionymi rękami, Niemiec mierzy do niego z karabinu. To zarazem kluczowe postacie, na których skupia się uwaga… Czytaj dalej Siłą wyciągnięci z bunkrów – Tomasz Zyśko

Co się działo/co siedziało w głowie Franza Kafki? Co zapisywał w swoich Dziennikach? Sny, na przykład ten o wizycie w domu publicznym i zabawianiu się z dziewką, której ciało pokrywała wysypka przypominająca plamy laku z pieczęci – wielkie, czerwone, rozdzielone drobnymi wypryskami. W trakcie aktu płciowego przeszły na kochanka. Wrażenia z lektur, sztuk teatralnych Kafka… Czytaj dalej Dzienniki 1910-1913 – Franz Kafka

Chciał wiedzieć – dlatego został dziennikarzem. Początek tej drogi sięga 1989 roku, telewizyjnych migawek z pośpiesznego sądu i egzekucji rumuńskiego dyktatora i jego żony. Zastanawiał się, co za tym stoi, wyczuwał manipulację.  Nie tylko “nie wierzył w życie pozadziennikarskie”, uprawiał najtrudniejszą odmianę tego zawodu. Jako korespondent wojenny dotarł do Czeczeni, Afganistanu, Gruzji i Osetii. Relacjonował… Czytaj dalej Wiktor Bater. Wesoły rajski ptak – Izolda Kiec, Jarema Jamrożek

Lektury przy szabasowych świecach… Jeśli takowe istnieją, to “Rodowód” jest z pewnością jedną z nich. Przenosi nas do nieodległego w czasie, a jednak nieistniejącego już świata żydowskich sztetli i – co ciekawsze – świata widzianego oczami kobiety, która na zadane ojcu pytanie kim zostanie, gdy dorośnie usłyszała odpowiedź – nikim. Ester Singer Kreitman. Z “tych”… Czytaj dalej Rodowód – Ester Singer Kreitman